De Duitse firma Petag, kort voor Persiche Teppich_Gesellschaft AG, werd in 1911 in Berlijn opgericht, ook al spreken sommige bronnen van 1885.
Onder de bezieling van Heinrich Jacoby werd vanaf de jaren twintig een grote manufactuur opgestart in Tabriz (Noord-West Iran).

Het was de bedoeling hiermee in te gaan tegen de achteruitgang van de kwaliteit die resulteerde uit de te sterke commercialisering van de productie op vraag van
het Westen.

Het resultaat was uitmuntend ; in uitstekende wol kwaliteiten, meesterlijk vegetaal gekleurd, werden oude rijke motieven uit de 16e en 17e eeuw opnieuw tot leven gebracht.

De verschillende kwaliteiten van het atelier slaan terug op de knoopdichtheid : Pertovi, Hamajun, Teimuri, Rustem en Cyrus. De ateliers werden gesloten in de jaren ’40.

Heinrich Jacoby blijft een autoriteit in de wereld van het Oosters tapijt.
Zo publiceert hij in 1923 « Eine Sammlung orientalischer Teppiche », in 1949
« ABC des echter Teppichs » en werkt hij mee aan het standaardwerk van
Arthur U. Pope « A Survey of Persian Art » met zijn bijdrage « Materials used
in the making of carpets ».

Een Amerikaans missionaris, actief in het gebied, noteert in 1913 het volgende
in verband met de ateliers Petag :
‘Dit jaar heeft de arme mensen in Tabriz iets gebracht om blij mee te zijn.
Een Duitse firma heeft een tapijtenatelier opgericht, waar een heleboel
mensen uit de stad en omliggende dorpjes emplooi hebben gevonden.
We worden gewoon aan het vreemde geluid van de stoomfluit die de werklui
‘s morgens oproept om het werk aan te vatten en hen op het middaguur en
‘s avonds opnieuw vrij laat. En beter nog, we horen dit geluid op zes dagen
van de week, maar op de zevende dag is het stil en blijven de deuren zowel
voor de werkgever als voor de werklui gesloten om van de Christelijke rustdag
te genieten.’

De Petag-tapijten laten zich herkennen door het shintamani-teken dat in elk
stuk werd geknoopt.