Vilt wordt niet geweven en wordt daarom eerder omschreven als stof en niet als textiel.
Eigenlijk is vilt een laag van wol vezels die natgemaakt wordt met water als smeermiddel, soms met wat zeep. Het wordt samen geplet door herhaaldelijke compressie.
De meest voorkomende methode om de wol samen te drukken is het rollen; met blote voorarmen of voeten of met behulp van een touw. Soms ook wordt een bundel rond een paal gebonden die dan door een paard wordt getrokken. Deze laatste methode is de frequentst gebruikte in Mongolië, West China en andere streken.
Verwarmen kan het proces van het vilten versnellen.
Het frequent gebruik van vilt is ongetwijfeld te wijten aan de eenvoudige methode van de productie en de flexibiliteit van de materie. Het kan gemodelleerd worden tot redelijk stugge, utilitaire doeleinden zoals het maken van hoeden en laarzen, alsook tot dunne vellen die bijvoorbeeld gebruikt kunnen worden als vloerkleden of om nomadententen te bedekken. Patronen en kleuren kunnen geïntegreerd worden tijdens het rolproces of later worden stukken van verschillende vellen van diverse kleuren samen genaaid.