Aan het einde van de 19de eeuw vormden de Bakhtiari-nomaden één van de belangrijke confederaties die het Perzische Rijk vormden.
Deze stammen waren sterk familiaal georganiseerd volgens het principe van de clans, waarbij de invloed van het stamhoofd zeer groot was.
Ze genoten een aanzienlijke autonomie en het centrale staatsgezag kon zich geen te grote inmenging in hun leven veroorloven.
Hun invloed, net zoals de voorkeurspositie van de Khans en stamhoofden, is voelbaar doorheen heel de geschiedenis van het Rijk en heeft talrijke opstanden tegen het centraal gezag teweeggebracht.

Terwijl de meeste nomaden vooral kleine tapijten knoopten, vervaardigden de Bakhtiari daarnaast ook grote formaten, die werden geknoopt voor de notabelen van de stam die de stukken voor persoonlijk gebruik hielden of als geschenk aanboden.
Meestal werd er in familiaal verband geknoopt, terwijl sommige stukken uit ateliers kwamen die gecontroleerd werden door de bibis. Dit waren vrouwelijke notabelen uit de stammen die op een zeer productieve manier te werk gingen om arbeidskrachten te vinden.