De tapijtknoopkunst, en daarmee bedoelen we niet huisvlijt maar het vervaardigen van grote tapijten is in China eerder laat ontstaan in vergelijking met b.v. Perzië, d.w.z. vermoedelijk op het einde van de 17de eeuw of het begin van de 18de eeuw. De stijl van deze stukken was ook diegene die men ziet op het aardewerk van die tijd. De datering en identificatie per streek is voor Chinese tapijten zeer moeilijk. Ondanks de grote uitgestrektheid van het grondgebied, is er een opmerkelijke uniformiteit van techniek, manier van knopen, gebruik van verfstoffen, enz. De Chinese wereld van de kunst geeft eerder een beeld van eenheid.
Grote maten waren bestemd voor paleizen of tempels en werden in kleine hoeveelheden vervaardigd. Dit veranderde rond het begin van de 20e eeuw toen Europese en Amerikaanse bestellingen toekwamen. Maar dat betekende dat geen vijftig jaar later de verfijning stilaan plaats heeft moeten ruimen voor massaproductie. De oorspronkelijke poëzie was zoek.
Vandaag zetten de Chinese knopers hun kennis in dienst van de verwachtingen van de westerse wereld.