De tapijten uit Afghanistan waren oorspronkelijk overwegend variaties op eenzelfde thema van tal van rode schakeringen met voornamelijk zwarte motieven. Deze kleuren (in zo ver natuurlijke kleurstoffen werden gebruikt) veranderden stilaan in roestbruin en warme terracotta. De motieven waren zeer sober en toch aantrekkelijk voor wie een oog had voor tapijtknoopkunst.
Rond het midden van de 20ste eeuw werd de zogenaamde “antique wash” een succesverhaal. De kleuren van de tapijten konden na een chemische behandeling totaal veranderd worden en kregen een voorheen nooit gekende glans. Voor Afghanistan betekende dit een omwenteling. De rode tapijten werden bronskleurig, een tint die alleen kon bekomen worden bij de afgewerkte stukken die nadien een chemische spoeling ondergingen. Maar dit modeverschijnsel was van korte duur.
Pas rond de eeuwwisseling verwekten de eisen van de wereldmarkt een nieuw impuls. Afghanistan stelde zich open voor modernere tekeningen en stapte over naar een veel breder kleurenpalet, zowel voor kelims als voor geknoopte tapijten. Naast de oude traditie ontstonden volledig nieuwe concepten.