Kirman is een Iraanse stad met een glorievol verleden. Gelegen op de oude karavanenroute naar Indië, nabij de grote woestijn (Dasht-e-Lut) werd het een toevluchtsoord voor de Zoroastriërs. De stad bleef gespaard van de verwoestingen van de Mongoolse invasies dankzij haar moeilijke bereikbaarheid. Terwijl op het einde van het bewind van de Safaviden (eerste kwart 18de eeuw) de meeste Perzische steden het zwaar te verduren kregen van de Afghaanse doortocht, bleef wederom Kirman gespaard van de algemene destructie. Politieke verwikkelingen rond de machtsstrijd tussen Lutf’Ali Khan, laatste heerser van de Zand dynastie, en Aga Mohamed brachten de welvaart van de stad ten val. In 1794 werd de stad geplunderd en deels met de grond gelijkgemaakt na een lange belegering door Aga Mohamed. Zijn opvolgers slaagden er nooit meer in de regio het prestige van weleer terug te geven.
Kirman heeft altijd op het voorplan gestaan ter illustratie van de naam en faam van het oosterse tapijt. De sierlijke bloemmotieven en de uiterst geraffineerde ontwerpen hebben de wereld veroverd en bijgedragen tot de sterke reputatie van de Perzische tapijten.
Het heropleven van het tapijtenambacht in Kirman heeft veel te danken aan de handelaren van Tabriz en aan enkele westerse firma’s die zich op het einde van de 19de eeuw in de streek vestigden. Zij beïnvloedden sterk de productie door nieuwe motieven aan te vragen die in Europa en Amerika erg in trek waren. De goederen werden eerst naar Tabriz verzonden en dan naar de haven van Trabzond, om daar verscheept te worden naar Constantinopel en Europa.
De eerste westerse firma die zich in Kirman vestigde was de Eastern Rug and Trading Company of New York (later overgenomen door Fritz and Larue die later toekwam).
Er ontstond een ware school van bekende Kermani ontwerpers. Zij stonden open voor vernieuwing en ontwikkelden een rijkelijke stijl die ook bedoeld was om de verwachtingen van de westerse markt tegemoet te komen.